W widłach Wisły i Sanu

Międzyrzecze Wisły i Sanu jest płaską jak stół równiną aluwialną*, której powstanie zawdzięczamy akumulacyjnej działalności rzek, głównie Sanu. Monotonny krajobraz równiny urozmaicają pojawiające się gdzieniegdzie nieznaczne wyniosłości i liczne starorzecza, świadczące o wielokrotnej zmianie koryta Sanu. Wśród gleb dominują utworzone z namułów rzecznych mady. Osobliwym tworem geologicznym jest Plebańska Górka, która jest ostańcem zbudowanym ze skał kambryjskich, oddzielonym przez Wisłę od Gór Pieprzowych. Opis fizyczno - geograficzny to nie wszystko. Pod koniec marca 1656r. w widłach Wisły i Sanu wojska króla Karola Gustawa stoczyły bitwę z wojskami hetmana Stefana Czarnieckiego. Ponad 150 lat później na polach wsi Wrzawy 13 czerwca 1809 roku wojska Księstwa Warszawskiego dowodzone przez księcia Józefa Poniatowskiego stoczyly zaciętą bitwę z armią austriacką arcyksięcia Ferdynanda d'Este. Na pamiątkę bitwy, nieopodal wału wiślanego, stoi strzelisty obelisk. Ufundowany w 1878r. przez Kaliksta Horocha właściciela Wrzaw. Świadkiem tych wydarzeń, według przekazów, ma być też zabytkowy dworek z początku XVII w., stojący na wzniesieniu Górki Plebańskiej. W tymże dworku miał kwaterować król szwedzki Karol Gustaw, później Józef Poniatowski, a dzisiaj my, w mieszczącym się tu obecnie pensjonacie "Insula" (niestety teraz nieczynny).


* równina aluwialna - płaski teren zbudowany z utworów naniesionych przez rzekę.
Aluwium [łac. Alluvium = powódź]

Wróć